കരച്ചിലിനിടയിലാണ് മഴ തുടങ്ങിയത് . അതുകൊണ്ട് ആദ്യം ശ്രദ്ധിച്ചില്ല .
തുള്ളികൾ അങ്ങിങ്ങ് പൊഴിയുമ്പോൾ മിഴികൾ പ്രവഹിക്കുകയായിരുന്നു . അപ്പോൾ മഴ ഒച്ചകൂട്ടി പെയ്യാൻ തുടങ്ങി .ഉറക്കെയുള്ള മഴയുടെ പറച്ചിൽ കേട്ട് എൻറെ ശ്രദ്ധ അതിലേക്കു മാറി . എന്നാൽ പിന്നെ നേരിട്ടാവാം വർത്തമാനം എന്നു കരുതി ബാൽക്കണിയിൽ ചെന്നപ്പോൾ ആകാശം ചിരപരിചിതനെപ്പോലെ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു . പിന്നെ മിന്നലിന്റെ പുഞ്ചിരിയോടെ കുറെ നേരം വാതോരാതെ കലപില കൂട്ടി . കൈകളിലൂടെ നനഞ്ഞൊലിച്ചു . സങ്കടം തീരെ മറന്നു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എന്നാൽ ഇനി ഞാൻ പോകട്ടെ എന്ന മട്ടിൽ മഴയും നിലച്ചു . യാത്ര പറഞ്ഞു അകലുകയാണോ എന്ന് പരിഭവിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഒരു നനുത്ത കാറ്റായി വീശി അനുനയിപ്പിച്ചു . അങ്ങനെ ആട്ടെ എന്ന് ഞാനും യാത്രാമംഗളം നേർന്നു ...
PS : മഴ ഇതൊക്കെ അറിയുന്നുണ്ടോ ആവോ !
1 comment:
Beautiful words...
Post a Comment